نگاه ما به جریانات دور وبرمان

به تازگی متوجه حالات خاصی در اکثر افراد دور برم شدم که خودم هم توجیح خاصی برایش پیدا نکردم.این یه حالت روحی است که افراد هنگام خبر دار شدن از حادثه غم انگیز برای اطرافیان بی درنگ بهشون دست میده.البته استناد من به گفته های افراد است وفقط خدا از دل همه خبر دارد .ولی متوجه شدم نزدیکترین عکس العمل بیشتر افراد نسبت به خبر دار شدن از مسائل ناراحت کننده افرادبه دو دسته کلی تقسیم می‌شوند.دسته اول ناراحتی کسانی که واقعا مورد علاقه شان هستند.دسته دوم هرکسی غیر از افراد مورد علاقه

اولین برخورد غیر منطقی ما در برابر ناراحتی دسته دوم است.که به طور نا خود آگاه دلمان خنک می‌شود.وخیلی زود داستانی مبنی براینکه این اتفاق به حق بوده است پیدا می‌کنیم.حتی این داستان را چند بار برای بقیه می‌گوییم .انگار می‌خواهیم کسی غصه هم نخورد.چه برسد به اینکه کمک کند.خبر تصادف را به رانندگی بد (به حق یا ناحق)تفسیر میکنیم.ازدواج نا موفق را به خودخواهی ودورویی و.....توجیه میکنیم ومثالهای دیگری از این قبیل.

کاش شما خواننده عزیز نظرت را در مورد این مطلب وهمچنین مطالب قبلی برایم به یادگار میگذاشتی تا از افکار دیگران هم استفاده میکردم.