صحت و مال

یه حرفائی میخواستم بزنم دیدم مولانا و قشه ای خیلی قشنگتر گفتند میان بنده و حق حجاب همین دو است و باقی حجب از این دو ظاهر می شود، و آن صحت است و مال. آنکس که تندرست است، می گوید: خدا کو؟ من نمی دانم و نمی بینم. همین که رنجش پیدا می شود؛ آغاز می کند که یا الله یا الله، و به حق همراز و هم سخن می گردد. پس دیدی که صحت حجاب او بود، و حق زیر آن درد پنهان بود. و چندانکه آدمی را مال و نوا هست، اسباب مرادات (مرادها) مهیا می کند و شب و روز به آن مشغولست، همین که بی نوایی اش رو نمود، نفس ضعیف گشت و گرد حق گردد:             مستی و تهی دستیت آورد به من؛       من بندۀ مستی و تهی دستی تو. شرح - همین که رنجش پیدا می شود ...: سلامتی مال که سبب آسایش ظاهری است غفلت از حق را به دنبال دارد، مگر اینکه آدمی بتواند غول آسایش را در بند کند و در وقت صحت و سلامت نیز حق را یاد کند. مولانا همین مضمون را در مثنوی آورده است                               گوشۀ بی گوشۀ دل، شه رهیست                    تاب "لا شرقی و لا غرب" از مهیست            تو از این سو و از آن سو چون گدا        ای ُکه معنی، چه می جویی صدا ؟                              هم از آن سو جو، که وقت درد تو         میشوی در ذکر یا ربی دو تو                             وقت درد و مرگ آن سو می نمی        چونکه دردت رفت، چونی؟ اعجمی ؟                   وقت محنت میبری زالله بو        چونکه محنت رفت، گویی: راه کو؟                  در زمان درد و غم یادش کنی        چون شدی خوش، باز بر غفلت تنی                   این از آن آمد که حق را بی گمان         هر که بشناسد بود دائم بر آن